SŁONECZNIK

SYPNIE   ZÓŁTYM   I   O PROMIENI    JEGO   SZCZERY   UŚMIECH  .      PŁYNIE   JEGO   CZAS   PÓKI  PORA   KWIAT   POJEDNA  NASZE  LOSY   .         PŁATKI   ZŁOCĄ  SIĘ  CAŁE    W   PYLE  ZASYPANE  ,  JAK  KWIAT   ,  KTÓRY  DOKONA PONAD   SWOJĄ   MOŻLIWOŚĆ   ŻYCIE  PEŁNE  ,  KTÓRE  KWITNIE  .  ZNAK  SZCZEGÓLNY  , TO  ZŁOTO  ,  KTÓRE  SIĘ  ZŁOCI   ,  ZŁOCISTE  PROMIENIE  JEGO  W  SŁOŃCU  ŻYJĄ  ,  BO  JEGO  ISTNIENIE  JEST  PIĘKNEM  . JEGO  BLASK  I  JEGO  NATURA    PŁYNIE   PROSTO  Z  SERA  .  JEGO  MŁODOŚĆ  CZERPIE  ,  KIEDY  ROSI  JEGO   KWIECIEM  I   KROPELKI  DAJĄ  ŻYCIE  .  PIJE  WODĘ  .  MÓWI  SZCZERZE  NIECHAJ   BĘDZIE  I   DO  TEGO   KWIAT  PIĘKNOŚCI  DAJE   MI   DO  ZROZUMIENIA  ,  ŻE  Z   TEGO  KWIATUSZKA  WYROŚNIE   DOJRZAŁE  NIE  JEDNO   WSPOMNIENIE  ,  KTÓRE  ROŚNIE  Z  TĄ   MYŚLĄ   ,  KTÓRA  DAJE  TOBIE  ŻYĆ   MIODEM  I   ZIARNO  PLONU  ZDOBYWA  ,   KIEDY  OPADNĄ   PŁATKI   TO  OWOCNY   PLON    BĘDZIE  DO   JEDZENIA  .